De oude Egyptenaren wisten het bijna vijfduizend jaar geleden al: koeling door middel van verdamping is zeer effectief. Muurschilderingen laten zien hoe poreuze en met water gevulde kleipotten onder een ventilatiegat werden gebruikt om binnenruimten te koelen. Zij legden de basis voor de techniek die het de laatste decennia wint van traditionele airconditioning, vooral waar het gaat om grote bedrijfsruimten of hallen. 

Adiabatische koeling wordt ook wel verdampingskoeling genoemd omdat het de temperatuur van lucht laat dalen door middel van waterverdamping: de energie die nodig is voor het verdampen wordt onttrokken aan de lucht, waardoor deze afkoelt.

Er zijn twee vormen van adiabatische koeling:

• Directe adiabatische koeling
• Indirecte adiabatische koeling

In deze methode wordt water doormiddel van nozzles en een ventilator in de ruimte verneveld. Vervolgens verdampt dit water in de ruimte. De lucht wordt daardoor natter en daalt in temperatuur. Er is nauwelijks ra energie nodig voor het vernevelen van het water. Voor een hal van bijvoorbeeld 10.000 kubieke meter is per uur slechts 1 kW energie nodig.

Een andere methode is lucht doormiddel van een  een materiaal zuigen dat met water is verzadigd. Dat is meestal materiaal dat veel vocht kan opnemen en makkelijk afstaan. Een pomp en een leidingstelsel houden een pakket met dit materiaal zo vochtig mogelijk. 

Vervolgens verdampt een deel van het water dat over het pakket wordt geleid, in de luchtstroom. Die stroom wordt daardoor natter en daalt in temperatuur. Er is nauwelijks luchtweerstand omdat er bijna geen extra energie hoeft te worden toegevoegd.